فضیلت علم بر ثروت


دانش، از مال دنیا بهتر است، زیرا دانش نگهبان توست، ولى مال را تو باید نگهبانى کنى. مال دنیا با بخشش کاسته میشود، ولى دانش، براثر بخشش، رشد و فزونى مى‏یابد، و آنچه با مال دنیا ساخته و پرداخته شده و بدست آمده، با تمام شدن مال، از بین میرود.

علیه‏السلام، بارها در سخنان خود، دانش را با مال دنیا مقایسه فرموده، و همواره دانش را برتر و گرانبهاتر شمرده است. در این کلام ارزنده نیز، امیرمؤمنان (ع)، از برترى دانش نسبت به مال دنیا سخن مى‏گوید، و در این مورد سه دلیل بیان مى‏فرماید:
* اول آنکه: دانش، انسان را از مشکلات زندگى و گرفتاریهاى آخرت نگهدارى میکند، و از خسارتها و زیانهایى که به سراغ اشخاص جاهل میروند، در امان مى‏دارد.- ولى مال دنیا، نه تنها نگهبان صاحب خود نیست، بلکه صاحب مال، ناچار است قسمتى از وقت و فکر و نیروى خود را به خاطر نگهدارى مال، از دست بدهد، تا از تلف شدن و از بین رفتن آن جلوگیرى کند.
* دوم آنکه: صاحب مال، وقتى مقدارى از مالش را به دیگرى ببخشد، به مقدارى که بخشش کرده است، از مال او کم مى‏شود. ولى صاحب علم، هر چه از علم خود به دیگران ببخشد، یعنى هر چه علم خود را بدیگران بیاموزد، بر علم او افزوده میشود چون با هربار آموزش که به دیگرى میدهند، خود او نیز ورزیده‏تر مى‏شود و در رشته علمى خود، مهارت و تسلط بیشترى پیدا میکند.
* سوم آنکه: مال و ثروت از بین برود، تمام چیزهائى هم که به واسطه آن مال و ثروت ساخته و پرداخته شده و بدست صاحب مال آمده است، از بین خواهد رفت. مثلا اگر کسى مقامى را به خاطر ثروت خود به دست آورده است، یا اگر کسانى بخاطر ثروت با او دوست شده و گردش را گرفته‏اند، همینکه ثروت او به هر علتى، از بین برود، مقام و احترام و دوستان او هم از دست خواهند رفت.
در حالیکه آنچه شخص عالم، به خاطر علم خود به دست مى‏آورد، هیچگاه از بین نخواهد رفت، زیرا علمى که باعث بدست آمدن آن چیزها شده، همیشه براى صاحب خود باقى میماند.