نیمه رجب، هجران غم انگیز احیاگر حماسه های جاوید کربلا، حضرت زینب (س) را به سوگ وعزا می نشینیم
مراسم عزاداری و زنجیر زنی
بمناسبت وفات پیام رسان کربلا اسوه صبر و استقامت
حضرت زینب(س)
زمان:
چهارشنبه 17/4/1388 ساعت 6 عصر
از میدان شهداء بطرف آستان مقدس امامزاده عبدالله (ع) بافق
ای شکوه حماسه در سراپرده حیرت! ای زخم خورده نینوا! ای بانوی خورشیدهای دربند! ای زینب قهرمان! تو که خود، وسعتی به اندازه همه سوگ های آفرینش داشته ای، تو که خود دریای بی کران اشک را، ساحل بودی، چگونه باید بر تو سوگواری نمود که ما سوگواری را از تو یادگار داریم. تو که آواز سرخ کربلا را از حنجره بردباری ات، به گوش تاریخ رساندی و اگر این حنجره صبوری و آن نطق آتشین تو در کاخ یزیدیان نبود، داستان جان سوز آن ظهر عطشناک در کوچه های تاریخ به دست فراموشی سپرده می شد.
به دنیا آمده بود تا صبر را شرمنده کند، زینب (س) این اسطوره تاریخ را می گویم. آمده بود تا عشق را مبهوت لحظه های زلالش کند. آمده بود تا صدق و وفا را به جهانیان بیاموزد و متانت و وقار را به نمایش گذارد. آمده بود تا رسالت خود را به انجام برساند؛ مونس و یار برادر، سالار قافله حسینی و غم خوار اسیران باشد. آمده بود تا فریاد بلند مظلومان باشد؛ فریادی که پژواک آن هنوز هم از ورای تاریخ به گوش شنوای دل های حق جویان می رسد.
اسیران بر هودجی از خون نشسته بودند. با حسین آمده بودند و بی حسین بر می گشتند و سالار قافله، زینب بود؛ هر چند خمیده و شکسته دل، ولی به پاسداری از حقیقت ایستاده بود تا امتداد راه برادر باشد. وصیت برادر این بود که "زینبم، بعد از من مبادا روی بخراشی و گریبان بدری و جزع و فزع کنی." و زینب اکنون آرام چون شقایقی داغ دار با مصیبتی عظیم در دل همراه قافله شده بود.
زینب (علیهاالسلام) در خانه رفیع امامت رشد یافته، از لبان وحی علم آموخته، و در دامان کرامت پرورش یافته بود. او لباس پاکی و تقوا پوشیده بود و به آداب و اخلاق اسلامی مزین گشته بود. زینب (س) فصاحت و بلاغت را از علی، نجابت را از فاطمه، صبر و شکیبایی را از حسن و مظلومیت در عین ایستادگی را از حسین آموخته بود؛ او روح بلند و رضا بود.
حضرت زینب (س) در خضوع و خشوع و عبادت و بندگی، وارث پدر و مادر بود. او بیش تر شب ها را با عبادت و بندگی حضرت حق به صبح می رساند و همواره قرآن تلاوت می کرد. تهجد و شب زنده داری حضرت زینب (س) در طول حیات پربرکتش نشد؛ حتی در شب یازدهم محرم با آن همه رنج و خستگی و دیدن آن مصیبت های دلخراش هم به عبادت خدا پرداخت. حضرت سجاد (ع) می فرماید: " آن شب دیدم عمه ام بر سجاده نماز نشسته و مشغول عبادت است." و نیز از آن حضرت نقل شده که "عمه ام زینب با این همه مصیبت از کربلا تا شام، هیچ گاه نمازهای مستحبی را ترک نکرد" و نیز روایت می کنند: "چون امام حسین (ع) برای وداع با زینب (س) آمد، فرمود: خواهرم، مرا در نماز شب فراموش نکن."
زینب (علیهاالسلام) در ایام کودکی، با برادرش حسین (ع) انس و الفتی عجیب داشت و در کنار برادر، آرامش می یافت و دیده از دیدارش بر نمی بست و از حضور مبارکش دور نمی شد. روزی حضرت فاطمه (س) نزد پدر رفت و عرض کرد: "پدر جان، متعجبم از محبت فراوانی که میان زینب و حسین است. این دختر چنان است که بی دیدار حسین شکیبایی ندارد." رسول خدا (ص) چون این سخن بشنید، آه دردناکی از سینه برکشید و اشک دیده بر چهره روان کرد و فرمود: "ای روشنی چشم من، این دختر با حسین به کربلا خواهد رفت و به هزار گونه رنج و بلا گرفتار خواهد شد."
حضرت زینب (س) تنها 56 سال امانت الهی خویش را بر دوش کشید. نقل است که در اواخر عمر آن بانوی بزرگ، در مدینه منوره قحطی پیش آمد. عبدالله بن جعفر، همسر حضرت زینب (س) در شام مزرعه ای داشت و ناچار به اتفاق همسر خود در آن دیار رحل اقامت افکند. حضرت در آن سرزمین بیمار شد و در همان جا روح خود، این امانت الهی را به صاحبش باز گرداند و با جسمی خسته از فراز و نشیب زمان و رنجور از جور مردمان به دیار باقی شتافت.
چشمانش را گشود و برای آخرین بار به دورترین نقطه خیره شد. در این مدت حتی یک لحظه چهره برادر از نظرش دور نمانده بود. آتش اشتیاق بیش از پیش شعله کشید و یاد برادر تمام وجودش را پر کرده بود. لحظه وصال نزدیک بود. دوباره خیمه های آتش زده و سرهای بر نیزه، چشمانش را به دریایی از غم مبدل ساخت. زینب (س) پلک ها را روی هم گذاشت و زیر لب گفت: "السلام علیک یا ابا عبدالله" و به برادر پیوست.
عروج ملکوتی آن بانوی مکرمه بنا به قول مشهور در پانزدهم رجب سال 62 قمری رخ داد. اینک مزار شریفش، قبله عاشقان خاندان عصمت و طهارت در دمشق (سوریه) است.
عزاداری بمناسبت وفات آنحضرت:
سه شنبه 16/4/88 بعد از نماز مغرب وعشاء در صحن مطهر
چهارشنبه 17/4/88 ساعت 6 عصر از میدان شهداء بطرف آستان مقدس امامزاده عبدالله (ع)
بمناسبت میلاد باسعادت مولود کعبه حضرت علی (ع) جشنی هایی در ایام ولادت آنحضرت برگزار گردید:
1: مراسم مولودی خوانی در روز یکشنبه 14/4/1388
2: مراسم سخنرانی ویژه ولادت ان حضرت در روز ولادت در تاریخ 15/4/88
3: مراسم جشن و اهداء جوائزی از طرف آستان مقدس امامزاده عبدالله (ع) به زائران و شرکت کنندگان در این مراسم 15/4/88 توسط امور فرهنگی آستان
سیزده رجب میلاد فرخنده گوهر ولایت در صدف کعبه است. مولودی که محبتش دلهای عاشقان فضیلت را روشن ساخته و مولایی که ولایتش کیمیای دگرگون ساز دلها وزندگیهاست گنج "علی دوستی" عطیه ای الهی در قلوب شیعیان است.
سیزده رجب تولد زمزم زلال عترت است. تولدی که چشمه عبودیت را در جانهای خفته جوشان می کند و نورش مشعل فروزان راه رسالت نبی اکرم ص است سیزده رجب آینه حق نما در طلیعه خط ولایت است . عشق او آینه دل را صفا و جلا می دهد و ولای او مرز قبولی طاعات بندگان است .
زینتِ بخشندگان، امام جواد (ع) می آید تا زمین مدینه، یک بار دیگر مولودی دیگر از نسل هابیل را به شادباش بنشیند. می آید تا چشمان آسمان را به روشنی سیمایش روشن شود و لاهوتیان و ناسوتیان را در شادی میلاد خویش فرو برد.
کبوتر دل در هوای طواف گنبد نورانی کاظمین، پر می گشاید تا همراه با فرشتگان الهی؛ حرم مطهرش را با بال های خود غبار بروبد و دیده را به ضریح او روشن سازد. در زاد روز مولود مبارک رجب، با یک آسمان نیاز از یگانه بی همتا می خواهیم در دریای بی کران بخشش جوادالائمه غرقمان سازد و در زمره شیفتگان واقعی او قرارمان دهد.
میلاد با سعادت حضرت امام محمد تقی (ع) مبارک باد
مراسم جشنی بمناسبت میلاد با سعادت جواد الا ئمه پنج شنبه 11/4/1388 بعد از نماز مغرب و عشاء در صحن مطهر با حضور مردم ولائی و مدیحه سرائی مداحان اهل البیت برگزار گردید
بیاد اولین سالگرد زئران پرگشوده حرم مطهر حضرت زینب و رقیه (س)
یکسال است بی شما بودن را با تمام وجودمان حس می کنیم . باران اشک هنوز از دیدگان جاری است وما قصه ی هجر شما عزیزان را هر روز مرور می کنیم.
واینک مهمانان خدائید و برخوان نعمتش متنعم وما در فراقتان غمگین و شکسته بالیم،هنوز رفتنتان را باور نداریم. زیرا بوی خوش مهربانیتان لحظه به لحظه به مشام می رسد و یادتان تا ابد در قلبمان جاودان خواهد ماند.
مراسم به یاد اولین سال پر گشودن آن عزیزان:
پنج شنبه 11/4/88 ساعت 5 عصر مسجد جامع بافق با سخنرانی آقای صالحی خوانساری
سلام خدا بر تو ای دهمین پیشوای معصوم! سلام بر درخشندگی کوکب نورانی ات که خورشید را شرمگین تابش کرد و چشمه های آفرینش را لبریز جوشش. در این روز غم بار و مصیبت زده، آتش سوگمان را مهار کن و دست مهربان و غریب نوازت را بر صفحه دل هامان بکش.
سوم رجب، سالروز شهادت پیشوای دهم شیعیان حضرت علی النقی الهادی علیه السلام را تسلیت عرض می نمائیم.
به مناسبت شهادت آن امام همام مراسم عزاداری در روز پنجشنبه 4/4/88 بعد از نماز مغرب و عشاء در صحن مطهر امامزاده عبدالله (ع) بافق برگزار گردید
شب جمعه اوّل ماه رجب را لیلة الرَّغائب مىگویند و از براى آن عملى از حضرت رسولصلى الله علیه وآله وارد شده با فضیلت بسیار که سیّد در اقبال و علّامه در اجازه بنى زهره نقل کردهاند از جمله فضیلت او آنکه گناهان بسیار بسبب او آمرزیده شود و آنکه هر که این نماز را بگذارد چون شب اوّل قبر او شود حقّ تعالى بفرستد ثواب این نماز را بسوى او به نیکوتر صورتى با روى گشاده و درخشان و زبان فصیح.
پس با وى گوید اى حبیب من بشارت باد تو را که نجات یافتى از هر شدّت و سختى گوید تو کیستى بخدا سوگند که من روئى بهتر از روى تو ندیدم و کلامى شیرینتر از کلام تو نشنیدهام و بوئى بهتر از بوى تو نبوئیدم گوید من ثواب آن نمازم که در فلان شب از فلان ماه از فلان سال بجا آوردى آمدم امشب بنزد تو تا حقّ تو را ادا کنم و مونس تنهائى تو باشم و وحشت را از تو بردارم و چون در صور دمیده شود من سایه بر سر تو خواهم افکند.
در عرصه قیامت پس خوشحال باش که خیر از تو معدوم نخواهد شد هرگز و کیفیت آن چنان است که روز پنجشنبه اوّل آن ماه را روزه میدارى چون شب جمعه داخل شود ما بین نماز مغرب و عشاء دوازده رکعت نماز مىگذارى هر دو رکعت به یک سلام و در هر رکعت از آن یک مرتبه حمد و سه مرتبه اِنَّا اَنْزَلْناهُ و دوازده مرتبه قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ مىخوانى و چون فارغ شدى از نماز هفتاد مرتبه مىگوئى اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ النَّبِىِّ الْأُمِّىِّ وَعَلى آلِهِ پس به سجده مىروى و هفتاد مرتبه مىگوئى سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَالرُّوحِ پسسر ازسجده برمیدارى وهفتاد مرتبه مىگوئى رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَتَجاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ اِنَّکَ اَنْتَ الْعَلِىُّ الأَعْظَمُ پس باز به سجده مىروى و هفتاد مرتبه مىگوئى سُبُّوحٌ قُدّوُسٌ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَالرُّوحِ پس حاجت خود را مىطلبى که انشاءاللَّه برآورده خواهد شد.
مراسمی دیروز پنجشنبه 4/4/1388 در امامزاده عبدالله (ع) بافق برگزار گردید
میلاد با سعادت حضرت امام محمد باقر (ع) مبارک باد
مراسم جشن میلاد:
سه شنبه 2/4/1388 بعد از نماز مغرب و عشاء در صحن مطهر امامزاده عبدالله بافق