در کافى است که فضیل بن عثمان مرادى گوید از ابوعبدالله ، امام صادق علیه السلام شنیده است . رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: چهار خصلت است که در هر که باشد در وقت ورود به بارگاه خداوند، پس از آن دیگر او را هلاکتى نیست جز آنکه شایسته هلاکت باشد و آن عبارت است از این که بنده همت به کارى نیک بندد که آن را به انجام رساند. چنانچه آن را به انجام نرساند، خداى برایش (به سبب نیت نیکش ) حسنه اى بنویسد، و چنانچه آن را انجام دهد، خداى برایش ده حسنه بنویسد، و چنانچه همت به کارى زشت بندد که آن را به انجام رساند؛ پس چنانچه آن را به انجام نرساند، چیزى بر او نوشته نشود، و اگر آن را انجام دهد، هفت ساعت بدو مهلت داده شده ، فرشته کاتب حسنات ، کاتب سیئات را که بر جانب چپ است گوید: شتاب مکن که شاید عمل زشتش را به عملى نیک دنبال کند که آن را پاک سازد؛ چه خداى عزوجل فرماید: (ان الحسنات یذهبن السیئات ) و یا بخشش طلبد؛ پس اگر گوید: استغفر الله الذى لا اله الا هو، عالم الغیب و الشهادة العزیز الحکیم الغفور الرحیم ذو الجلال و الاکرام و اتوب الیه ، چیزى بر او نوشته نشود. چنانچه هفت ساعت بگذرد و نه حسنه اى انجام دهد و نه آمرزش طلبد، کاتب حسنات ، کاتب سیئات را گوید: بنویس گناه را بر این نگون بخت محروم !