همام بن غالب بن صعصعه معروف به فرزدق، در بصره متولد شد . او در زمان بنى امیه مىزیست . فرزدق از کودکى سرودن شعر را آغاز کرد. پس از جنگ جمل، پدرش او را نزد حضرت امیرالمؤمنین آورد و عرض کرد: فرزند من شاعر است .
حضرت على (ع) دستور داد به او قرآن بیاموز . فرزدق تصمیم گرفت ضمن آموزش قرآن، آن را حفظ کند.براى این منظور پاهاى خود را در زنجیر بست و تا همه قرآن را حفظ نکرد، پاهاى خود را هم چنان بسته نگهداشت . آرى، فرزدق شاعر عرب، شیعه مولا على (ع)، مرد مجاهد و بلند پایه، به اندازهاى در ادبیات عرب پیشرفت کرد، که در ردیف شعراى معروف و مشهور مسلمان قرار گرفت. درباره فرزدق گفتهاند: اگر فرزدق نبود، یک سوم لغت عربى نابود شده بود . دیوان بزرگ اشعار فرزدق در مصر، پاریس و مونیخ به چاپ رسیده است . او در مدح و دفاع از امام زین العابدین (ع) هم یک قصیده حماسى چهل بیتى در مسجد الحرام، در حضور هشام بن عبدالملک مروان سروده که ((جامى)) آن را بهفارسى ترجمه کرده و چند شعر آن بدین ترتیب است:
حب ایشان، دلیل صدق و وفاق - - بغض ایشان، نشان کفر و نفاق
گر شمارند اهل تقوى را - - طالبان رضاى مولاى را
اندر آن قوم مقتدا باشند - - و اندر آن خیل پیشوا باشند