شکوفه بهشتی
ویژه نامه ولادت با سعادت حضرت زینب (س)
مقام معظم رهبری : بخش عمدهیى از حماسهى بزرگ ماندگار عاشورا متعلق به حضرت زینب کبرى(سلاماللَّهعلیها) است.
میلاد زینب کبری(س) الگوی حیا و عفت و فداکاری مبارک باد.
پیامبر اکرم(ص) می فرمایند:
کسی که برای برآوردن نیاز بیماری تلاش کند، خواه نیاز او برآورده شود یا نه،
همانند روزی که از مادر متولد شده است از گناهان پاک می گردد
در جهان مهر حقیقت زینب(س) است
مشعل صبح هدایت زینب(س) است
پنجمِ ماه پنجم
«پنج شنبه، پنجمین روز از پنجمین ماه». بعضی ها می پرسند: «این چه معمایی است؟» خوب اگر کمی صبر کنید، جواب آن را هم پیدا خواهید کرد. پنجمِ ماهِ پنجم از سال قمری، یعنی ماه جمادی الاول است و این روز جشن تولد یک خانم خوب و مهربان است. روز تولد دختر امام علی (ع) و حضرت زهرا (س) است، روز تولد حضرت زینب(س) است که با آمدنش، خیلی ها را خوشحال کرد، خیلی از آدم های بزرگ و انسان های خوب مثل بابا بزرگش، پیامبر اسلام (ص) ، پدر و مادر و نیز برادرانش امام حسن (ع) و امام حسین (ع) .
آیا تا به حال از بزرگترهای خود پرسیدید که چه کسی این نام را برای شما انتخاب کرده است؟ پدر، مادر، مادر بزرگ و یا افراد دیگر. وقتی دختر بزرگ امام علی (ع) ، به دنیا آمد، پدر بزرگ ایشان، حضرت محمد (ص) ، در سفر بودند. حضرت زهرا (س) ، دختر نازنینش را به حضرت علی (ع) دادند و از ایشان خواستند تا نام کودک را انتخاب کند؛ اما امام علی (ع) که خیلی به پیامبر احترام می گذاشتند، گفتند: «صبر می کنیم تا پیامبر از مسافرت باز گردد و نام این نوزاد را انتخاب کند.» بعد از چند روز، پیامبر به شهر بازگشتند و مثل همیشه اول وارد خانه دخترشان شدند و وقتی از تولد نوزاد آگاه شدند، خیلی خوشحال شده و به دختر و دامادشان تبریک گفتند. شادی تمام خانه را پر کرده بود. همه منتظر بودند تا پیامبر نام کودک را انتخاب کند. پیامبر فرمودند: «من هم منتظر می شوم تا فرشته بزرگ، جبرییل امین از طرف خداوند، نام این کودک را برای ما بیان کند. سرانجام نام کودک انتخاب شد: «زینب».
بچه ها مایه خوشحالی و نور چشم پدر و مادرند. بعضی از بچه ها هم آن قدر خوبند که باعث افتخار پدر و مادر می شوند. من یک سؤال از شما دارم: «آیا می دانید زینب یعنی چه؟» بله، معنای زینب این است که آن قدر دختر خوب و عزیزی است که باعث افتخار و زینت پدر است. واقعا چه نام زیبایی! خوش به حال دختر خانم هایی که این نام زیبا برای آن ها انتخاب شده و خوش به حال زینب خانم هایی که سعی می کنند حضرت زینب (ع) را الگوی خودشان قرار دهند! در تمام کارهایشان، از ایشان و نحوه زندگی ایشان پیروی کنند تا هم باعث افتخار خانواده خود شوند و هم باعث افتخار کشور عزیزمان، ایران اسلامی.
یک روز فقیری به مسجد آمد و از مردم تقاضای کمک کرد. او گرسنه و خسته بود. حضرت علی (ع) او را به خانه برد تا از او پذیرایی کند. مهمان در اتاقی نشست و امام علی (ع) از همسرش خانم فاطمه زهرا (س) پرسید: «آیا غذایی داریم تا به این مهمان بدهیم؟» حضرت زهرا (س) فرمودند: «فقط یک مقدار غذا مانده که آن هم برای دخترم زینب (س)کنار گذاشته ام.» حضرت زینب (س) که تنها چهار سال داشت، حرف مادر را شنید و به مادر گفت: «مادر! غذای مرا به مهمان بده!» واقعا چه کار خوبی! همه اهل خانه از این کار خوب حضرت زینب (س) خوشحال شدند و به خاطر این روحیه زیبایش به او تبریک گفتند.
حضرت زینب (س) ، که خود شاگرد استادان بزرگی چون پیامبر گرامی اسلام (ص) ، حضرت علی (ع) ، حضرت زهرا (س) و برادران خویش امام حسن (ع) و امام حسین (ع) بود، وقتی بزرگ شد، یک معلم خوب و نمونه برای خانم های شهر مدینه بود. ایشان به سؤال های آنان در زمینه های گوناگون پاسخ می داد و با محبت زیاد به مسایل دینی آن ها، رسیدگی می کرد. خانم های شهر مدینه، از این که معلم خوب و مهربانی چون دختر فاطمه زهرا (س)داشتند، خیلی خوشحال بودند و افتخار می کردند.
دوستان حضرت زینب (ع) می دانند که یکی از کارهایی که باید بکنند، این است که اگر برادری دارند، نسبت به او مهربان و خوش برخورد باشند، همان طوری که خود حضرت زینب (س) با برادران عزیزش، امام حسن مجتبی و امام حسین (ع) برخورد می کردند و خیلی به آن ها علاقه داشتند. حضرت زینب (س) ، یک خواهر نمونه بود و از همان دوران کودکی، وقتی مادرشان از دنیا رفتند، به پرستاری و مراقبت از اهل خانه پرداختند و به آن ها محبت می کردند.
وقتی حضرت زینب (س) به دنیا آمدند و خداوند توسط جبرییل امین، نام آن دختر را به پیامبر اعلام کرد، حضرت محمد (ص)، پدر بزرگ مهربانِ نوزاد، کودک را در آغوش گرفت و بوسید. سپس به کسانی که در خانه بودند فرمود: «به آن هایی که حاضرند و نیز کسانی که بعدها این سخن مرا می شنوند، سفارش می کنم که احترام این دختر را نگه دارند؛ این دختر شبیه خدیجه است.» با گفتن این جمله، همگی دانستند که نوزادی که نام او از سوی خداوند انتخاب شده و پیامبر بزرگ اسلام نیز این قدر سفارش او را می کنند، حتما آینده ای درخشان خواهد داشت و نام او برای همیشه بر سر زبان انسان های خوب، باقی خواهد ماند.
امام حسین (ع) و حضرت زینب (س) ، علاقه عجیبی به یکدیگر داشتند، تا جایی که حتی در دوران کودکی و وقتی حضرت زینب (س) در گهواره بود، هر گاه امام حسین علیه السلام از کنار او دور می شد، به گریه می افتاد و با دیدن او آرام می شد. امام حسین علیه السلام هم احترام و علاقه زیادی به خواهرشان می گذاشتند و هر وقت حضرت زینب (س) به دیدار برادرشان می رفتند، امام حسین (ع) از جا بلند می شدند و خواهر را در جای خودشان می نشاندند.
